olay ıx ya da yansıma

kadıköy'ün ara sokaklarından yukarı doğru tırmanmaya başladık. az önce "hadi sana gidelim" diyen ben miydim? peki ya şimdi kolunu omzuna koyan? hararetli konuşmasını dinlerken ela gözlerinde yanıp sönen ışıkları sayan? artık olaylar kontrolümden o kadar çıkmıştı ki evini elimle koymuş gibi bulursam şaşmayacak durumdaydım. aslında niye bu kadar kurcalıyordum ki bu durumu. eninde sonunda elbet ortaya çıkacaktı her şey. en iyisi bunları bi kenara bırakıp yaşananların tadını çıkarmaktı. öyle de yaptım. zaten apartman kapısına geldiğimizde camdaki yansıma her şeyi açık etmişti bile.