18 Mayıs 2008

kalbinin sesini dinle diyorum


"Hayatım öyle sıkıcı ki; doldurmam gereken, ama tek bir harf dahi koyamadığım kocaman beyaz bir kağıt. Başım bomboş bir dans salonu, yerde birkaç solmuş gül, buruş buruş kurdelalar ve köşelerde çatlak kemanlar. Son kalan birkaç dansçı da maskelerini çıkarmışlar ve bitkin gözlerle birbirlerine bakıyorlar. Günde yirmi dört defa ters yüz ediyorum kendimi, bir eldiven gibi."
(Georg Büchner, 'Leonce ile Lena')

1 yorum:

mehmet bizansbeyi dedi ki...

böyle edebi alıntıları çok seviyorum.