3 Şubat 2008

çek ayağını frenden, kader denen şey


"Her neyse, hep büyük bir çavdar tarlasında oyun oynayan çocuklar getiriyorum gözümün önüne. Binlerce çocuk, başka kimse yok ortalıkta -yetişkin hiç kimse, yani- benden başka. Ve çılgın bir uçurumun kenarında durmuşum. Ne yapıyorum, uçuruma yaklaşan herkesi yakalıyorum -nereye gittiklerine hiç bakmadan koşarlarken, ben bir yerlerden çıkıyor, onları yakalıyorum. Bütün gün yalnızca bu işi yapıyorum. Ben, çavdar tarlasında çocukları yakalayan biri olmak isterdim. Çılgın bir şey bu, biliyorum, ama ben yalnızca böyle biri olmak isterdim. Biliyorum, bu çılgın bir şey."
(J.D. Salinger, Çavdar Tarlasında Çocuklar)

1 yorum:

mehmet bizansbeyi dedi ki...

salinger harikadır. en son "Yükseltin Tavan Kirişini Ustalar ve Seymour Bir Giriş" kitabını okuduydum. şimdi gönülçelen'i yeniden okuma vaktidir.