ben böyle değildim eskiden, sonra oldum

haftasonu izmir'deydim sevgili günlük,
bu aralar ne kadar gezer oldum di mi? olsun leyleği havada göreceksin demiş atalar. aslında böyle bi şey dememişlerdi ama neyse.
izmir bildiğin gibi. gündüzleri sıcak ve güneşli, akşamları serince ve pis havalı. aman allahım nedir o havanın pisliği? ben ordayken mi öyleydi sadece bilemiyorum ama 80'li yılların ankarasından bir farkı yoktu. nefes alabilene aşkolsun.
bi de alsancak'taki dut ağaçlarını budamışlar. kel kel kalmış ağaçlar. tüm büyüsü gitmiş alsancak'ın nişantaşı havasındaki sokaklarının. onun dışında aynı izmir işte: peynirli sandviç satan gevrekçiler, sahilde anında baskı hizmeti veren dijital fotoğrafçılar, falınıza bakmak için 10 dakika içinde 20 kez yanınıza uğrayan falcı kadınlar, alsancak'taki havalı kafelerin havalı müşterileri, fuarın iç burkan atıllığı, basmane'nin sıra sıra yıldızlı otelleri, karşıyaka çarşısı'nın kalabalığı, pasaport'taki çaycıların yeşil örtülü masaları...
ama olsun. yine gidecek ben.